ՄԵՌԵԼՆԵՐԻ ՀԱՐՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ
«Մի խորհուրդ եմ հայտնում ձեզ. բոլորս չէ‚ որ պիտի ննջենք‚ բայց բոլորս պիտի նորոգվենք հանկարծակի‚ մի ակնթարթում‚ վերջին փողի ժամանակ‚ քանի որ փողը պիտի հնչի‚ եւ մեռյալները հարություն պիտի առնեն առանց ապականության‚ իսկ մենք պիտին նորոգվենք» (Ա Կորնթ. ԺԵ 51-52):
Ամեն տարի՝ գարնան գալստյամբ‚ ամբողջ ստորակարգ բնությունը հարություն է առնում‚ բոլոր բույսերը եւ որոշ կենդանիներ‚ ասես կիսամեռ‚ իսկ երբեմն էլ մեռած‚ վերակենդանանում‚ աշխուժանում եւ նոր ուժ են ստանում‚ որով նոր աճ‚ նոր ծաղկում եւ նոր պտղաբերում են կատարում:
Այդպես էլ մարդկային բոլոր վշտերի դաժան ձմեռվա անցնելուց հետո‚ մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի երկրորդ փառահեղ գալստյամբ բոլոր բանական արարածները կվերակենդանան‚ հարություն կառնեն‚ կելնեն-կկանգնեն‚ նոր տեսք ու նոր կյանք կստանան:
Այն մասին‚ թե ինչ է մեռելների հարությունը‚ ամենահստակ վկայությունն ու ամենաարժանահավատ ապացույցն ունենք մեր Փրկչի՝ Հիսուս Քրիստոսի հարությամբ: Նա Իր հարությամբ ապացուցեց‚ որ մեր հարությունն էլ հնարավոր է եւ անկասկած լինելու է: Քրիստոս՝ որպես կատարյալ մարդ‚ մատնված լինելով Հուդայից‚ չարչարված ու խաչված հրեաներից‚ մեռավ խաչի վրա‚ իջեցվեց փայտից ու գերեզման դրվեց: Նա Իր մահից հետո հոգով դժոխքում‚ իսկ մեռած մարմնով գերեզմանում լինելով ցույց տվեց Իր աստվածային զորությունը: Հոգով ելնելով դժոխքից եւ Իր հետ տանելով դժոխքում գտնվող ու հավատով Իրեն սպասողներին՝ Նա Իր հոգին Իր մարմնին միացրեց: Նա‚ հարություն տալով Իր մարմնին եւ միացնելով աստվածությանը՝ Իրեն կրկին ներկայացրեց որպես ճշմարիտ Աստվածամարդ:
Սակայն Նա գերեզմանից Իր մարմնին հարություն տվեց արդեն ոչ այնպիսին‚ ինչպիսին այն նախկինում էր‚ այլ անհամեմատ ավելի փառահեղ: Եթե նրա հարության էությունը դա էր‚ ապա կարելի է եզրակացնել‚ որ մեր հարությունն էլ նմանատիպ նորոգությամբ է լինելու:
Երբ այս տեսանելի աշխարհի հորիզոնում նորից փայլի ճշմարտության Արեգակը‚ երբ մեր Տերը՝ Հիսուս Քրիստոս‚ կրկին աշխարհ գա‚ հրեշտակային փողի ձայնի հնչելուց հետո ամենակարող աստվածային ուժով աշխարհի սկզբից մեռած բոլոր մարմինները՝ հողին հանձնված‚ ջրում խեղդված եւ կրակի մեջ այրված‚ բոլոր մեծ ու փոքր մեռած մարմինները կելնեն գերեզմանից: Մեռելները հարություն կառնեն եւ կկանգնեն անաչառ Դատավորի գահի առջեւ‚ հարություն կառնեն եւ կդատվեն ըստ իրենց գործերի (Հայտ. Ի 13):
Մեռելները հարություն կառնեն ոչ այն տեսքով‚ որ նրանք ունեն այժմ: Այժմ դրանք կոպիտ‚ կոշտ‚ ծանր‚ ապականացու‚ երկրային են‚ բայց դրանք ընդհանուր հարության ժամանակ կելնեն բոլորովին ուրիշ տեսքով: Դրանք եղծելի լինելու փոխարեն անապական կդառնան‚ տկարի փոխարեն՝ զորեղ‚ մահկանացուի փոխարեն՝ անմահ:
Սակայն այսպիսի փոփոխությամբ հանդերձ չեն լինի ուրվականներ եւ ոչ էլ հոգիներ‚ այլ ճշմարիտ մարմիններ՝ մարդկային տեսք ունեցող‚ միայն թե դրանք հոգեւոր մարմիններ կլինեն: Քանի որ Պողոս առաքյալը‚ վկայելով մարմինների հարության մասին‚ ասում է. «Սերմանվում է ապականությամբ‚ հարություն առնում՝ առանց ապականության‚ սերմանվում է անարգությամբ‚ հարություն անում՝ փառքով‚ սերմանվում է տկարությամբ‚ հարություն առնում՝ զորությամբ‚ սերմանվում է շնչավոր մարմին‚ հարություն առնում՝ հոգեւոր մարմին: Կա շնչավոր մարմին‚ կա նաեւ հոգեւոր մարմին» (Ա Կորնթ. 42-44):
Այսպես կնորոգվեն ոչ միայն մեռած‚ այլ նաեւ ողջ մարմինները‚ մարմիններն այն մարդկանց‚ որոնց վրա կենդանության օրոք կհասնի Տիրոջ ահեղ օրը‚ որովհետեւ մինչեւ Քրիստոսի երկրորդ փառավոր գալստյանն արարածները չեն մեռնի. բայց քանի որ նրանց համար անհար կլինի իրենց կոպիտ մարմնով մտնել հոգեւոր թագավորություն‚ նրանց էլ ընդհանուր հարության այս փոփոխությունը կվիճակվի‚ այսինքն՝ երբ ողջերը‚ այնպես‚ ինչպես մեռելները‚ ասես թեթեւ քնից արթնանալով‚ կտեսնեն իրենց բոլորովին այլ կերպարանքով: Ինչպես Պողոս առաքյալն է ասում. «Բոլոր այդպիսիները չեն մեռնի‚ բայց բոլորը կնորոգվեն» (Ա Կորնթ. ԺԵ 51):
Ինչպիսի̃ զարմանքի ու հիացմունքի մեջ կլինեն այն ժամանակ մարդիկ՝ տեսնելով իրենց նոր կերպարանքով եւ նոր վիճակում: Ինչպիսի̃ ահով համակված կլինեն նրանք այն ժամանակ՝ սպասելով‚ թե Տերն այն նոր մարմնին ի՞նչ կհրամայի հագնել՝ լո՞ւյս‚ թե՞ խավար‚ պատի՞վ‚ թե՞ անպատվություն‚ փա՞ռք‚ թե՞ անարգանք‚ սպասելով‚ թե Աստված ո՞ւր կհրամայի գնալ՝ երկնքի արքայությո՞ւն‚ թե՞ տարտարոս‚ դրա՞խտ‚ թե՞ դժոխք‚ Աստծո թագավորությո՞ւն‚ թե՞ սատանայի մարզը‚ սպասելով‚ թե Աստված որտե՞ղ կհրամայի ապրել՝ բարձունքո՞մ‚ թե՞ ներքեւում‚ Իր ա՞ջ կողմում‚ թե՞ ձախ‚ Իր գահի առա՞ջ՝ հավիտենական երանության մեջ‚ թե՞ մարդասպան ու չարչարիչ սատանայի մոտ՝ անվախճան չարիքի մեջ:
Արդարեւ մեծ երկյուղով համակված կլինեն այսպես նորոգված բոլոր մարդիկ՝ սպասելով Տիրոջից այս վերջին որոշմանը: Եվ մենք հիմա էլ Աստծո խոսքից գիտենք‚ որ «Բարիք գործածները դուրս կգան կյանքի հարության‚ իսկ չարիք գործածները դատաստանի հարության համար» (Հովհ. Ե 29)‚ «մի մասը հավիտենական կյանքի‚ մի մասն էլ հավիտենական նախատինքի եւ ամոթի համար» (Դան. ԺԲ 2)‚ «արդարներն ինչպես արեւ կփայլեն իրենց Հոր արքայության մեջ: Ով ականջ ունի լսելու‚ թող լսի» (Մատթ. ԺԳ 43). ամեն:
Ռուսերենից թարգմանեց Հովհաննես Գրիգորյանը
AVETABER